Przyczyny pracoholizmu

Pracoholizm podobnie jak inne uzależnienia jest ciężką przypadłością a leczenie jej okazuje się być długim i żmudnym procesem. Osoby uzależnione nie mają poza pracą zawodową innego życia a nawet jeśli istnieją jakieś jego resztki, poruszane tematy i tak schodzą na tematy zobowiązań zaowodowych. Pracoholik pracuje 24 godziny na dobę – w domu, w pracy, rano, wieczorem, nawet gdy zasypia obmyśla strategię dnia następnego. Chęć spełnienia w zawodzie okazuje się być tak silna, że życie prywatne, czy drobne przyjemności schodzą na dalszy plan.

Przyczyny pracoholizmu

Jednym z czynników, który przyczynia się do uzależnienia od pracy jest współczesny rynek. Z roku na rok liczba bezrobotnych rośnie, dlatego też chęć utrzymania posady jest podwójnie silna. Ludzie boją się zwolnienia i związanego z tym braku dochodów i utraty środków do życia. W związku z tym, aby jak najlepiej wykonywać swoje obowiązki pracownik daje z siebie wszystko. Pracuje ponad siły, zabiera pracę do domu a w miarę jak przynosi to rezultaty, chcąc coraz więcej, nie potrafi zmienić swojego poidejścia.

Kolejną przyczyną jest zwyczajna samotność. Nie każda osoba samotna to tak zwany singiel z wyboru. Są setki ludzi, którzy mimo szczerych chęci nie potrafią znaleźć tej drugiej osoby. Często rozwiązaniem okazuje się ucieczka w pracę. Spędzanie całych dni w biurze pozwala nam odwlec w czasie powrót do pustego mieszkania i kolejny cichy wieczór w towarzystwie telewizora. Takie osoby często przekładają w pracę całą swoją energię, wierząc, że pomaga im ona w radzeniu sobie z szarą codziennością i rekompensuje życiowe niepowodzenia.

Powodów pracoholizmu można również doszukiwać się w dzieciństwie i wymaganiach stawianych nam przez rodziców. W sytuacji kiedy wymagali oni od nas więcej niż sami mogliśmy im dać czuliśmy frustrację i złość, że zawiedliśmy ich oczekiwania. Z biegiem lat chcemy więc udowodnić zarówno samym sobie jak i im, że potrafimy osiągać swoje cele, że stać nas na wiele oraz, że mogą być z nas dumni. Pracujemy do osatków sił, zdobywamy kolejne awanse i nie zauważamy momentu, w którym przekroczyliśmy granicę uzależnienia.

Czynnikiem, który może prowadzić nas do uzależnienia jest również nadmierna osobista ambicja i skierowanie całej swojej uwagi na rozwój kariery zawodowej. Można powiedzieć, że jest to pracoholizm z wyboru, co jest mylnym mniemaniem. Nikt nie zamierza popaść w nałóg, jest wielu ludzi, dla których praca jest ważna, nawet bardzo ważna, ale jednak wychodząc z niej potrafią zamknąć za sobą drzwi.

Pracoholik nie zdaje sobie sprawy ze swojego uzależnienia a wszelkie próby pomocy odbiera jako atak na jego osobę. Jest to nałóg o tyle niebezpieczny, o ile ciężko jest tak naprawdę go rozpoznać. Osoba uzależniona nie wygląda na chorą, wręcz przeciwnie często jest elegancka, stosowanie ubrana, inteligenta i błyskotliwa. W rzeczywistości jednak nie ma nic więcej poza pracą zawodową, która przysłania jej cały świat.

Autor:

Eliza Jakóbczyk

Źródła:
http://www.zdrowe-zywienie.pl/nalogi/Pracoholizm-733/
http://www.biomedical.pl/nalogi/pracoholizm-183.html